Historia głównych bohaterów uświadomi polskim uczniom, że ich rówieśnicy w innych rejonach świata cierpią z powodu wojen. Zana i Dana nie chodzą do szkoły, bo muszą pracować, by móc coś zjeść. Ich wiedza o świecie nie powinna śmieszyć, gdyż nie mają szansy, by się dowiedzieć i nauczyć. Ameryka to dla nich duże miasto pełne świateł i Dana pokazuje ją na mapie tam, gdzie leży Europa, a rodzimy Irak wskazuje w Afryce. Dla Zany paszport to przede wszystkim kosztowna przeszkoda (7 tysięcy dinarów) na drodze do wolnego, szczęśliwego świata. W swojej dziecięcej naiwności rysuje paszporty w notesie. „Bekas” (czyli „sierota”) ukazuje ważny problem osieroconych przez wojnę dzieci ulicy w sposób ciepły i momentami humorystyczny. Nie brakuje jednak momentów dramatycznych. Niewidomy starzec Baba Shalid pomaga braciom, dlatego jego śmierć jest tak przykra i smutna. Miłość Dany do córki nauczyciela Helii komplikuje relacje między braćmi i utrudnia przedostanie się na drugą stronę granicy. Niezłomne charaktery chłopców, ich odwaga i upór pomagają im w osiągnięciu celu. W jaki sposób bracia omijali wojskowe kontrole i przekroczyli granice? Warto dokładnie zanalizować kulminacyjną scenę filmu, kiedy Dana staje na minie. Dlaczego strzela z procy do Zany, by ten poszedł dalej? Malec na próżno rozpaczliwie szuka pomocy. Cała ta sytuacja pokazuje głęboką więź, miłość i solidarność w nieszczęściu, które łączą braci. To dzięki nim oraz nadziei na lepsze jutro nasi bohaterowie mają szanse na godne życie. Dana słusznie może powiedzieć o sobie, że to on jest Supermanem. Prosty, jednowątkowy film drogi w interesujący sposób przybliża festiwalowym widzom losy ich rówieśników, którzy mają swoje marzenia jakże odmienne od marzeń dzieci z Polski.