Szwedzki obraz jest to kolejna wersja historii samotnego dziecka, które szuka swego miejsca w życiu. Grzeczny, obowiązkowy i cichy Eskil nie sprawia żadnych kłopotów. Jego ojciec nawet nie zauważa, że syn cierpi. Gdy koleżanka Mirje pyta Eskila, czy nie tęskni za matką, ten odpowiada: „a po co?”. Wspomnienia wspólnie spędzonych z matką Mette chwil, w kraju bez śniegu, lody i hokeja pogłębiają tylko smutek chłopca. Cała sytuacja wyjaśnia się, kiedy pojawia się rodzicielka. Czy ojciec dobrze zrobił, że zabrał Eskilowi telefon komórkowy? Ukrywanie prawdy czy szczera rozmowa? – film daje jednoznaczną odpowiedź, które z tych postępowań z dzieckiem jest słuszne. Dlaczego ojciec daje Eskilowi bilet do Kopenhagi w finale filmu? 

Drugi ciekawy wątek wiąże się z postacią starej Trinidad. Jej gorliwa wiara w objawienie, które miała, może młodym widzom wydać się nieco dziwaczna. Warto podkreślić, że to ona właśnie rozumie trudną sytuację Eskila i wyciąga do niego pomocną dłoń. Jej marzenie i zdecydowanie w realizacji swoich planów dają chłopcu poczucie, że życie ma sens mimo kłopotów i rozczarowania. Inną osobą, która wspiera Eskila, jest Mirje. Pogodna, dyskretna przyjaciółka pomaga mu także dlatego, że chce zostać bramkarką. Ich wspólne oszustwo cementuje przyjaźń, bo dla przyjaciela trzeba czasem ściąć włosy i leczyć siniaki po walce na hokejowym boisku. Najważniejsze jest to, że przeprowadzkę w nowe, to samo miejsce na kolejne 6 miesięcy Eskil i Mirje odbędą razem…