Kolejny film mistrza tureckiego i światowego kina, autora m.in. Życia Hayat (2007) oraz Kosmosu (2009), jednego z najciekawszych twórców, obok m.in. Nuri Bilge Ceglana,  Zeki Demirkubuza oraz Semiha Kaplanoglu, tego azjatycko-europejskiego kraju. Opowieść o młodej dziewczynie, żyjącej w górskim, leśnym zakątku niezwykle pięknego, zmysłowego świata nakręcona jest w minimalistycznym, powolnym stylu, typowym dla wielu reżyserów z Turcji. Jednocześnie widać w niej cechy kina Erdema: zainteresowanie bohaterami, którzy odwlekają dorosłość, protestując przeciwko jej presji, dojrzewanie jako okres wewnętrznego rozdarcia, pytaniem, ile jest w człowieku natury, a ile kultury/cywilizacji i czy porządki te są zawsze przeciwstawne, a także stwierdzanie za każdym razem, że człowiek podporządkowany jest wyższemu prawu, instancji nadrzędnej. Cechy te znajdziemy w doskonałej artystycznie formie w Jin.