Debiut pełnometrażowy włoskiego filmowca jest dramatem rodzinnym opowiadającym o autystycznej dziewczynce i jej relacjach ze starszą siostrą oraz rodzicami. Filmy o niepełnosprawności, także autyzmie stały się w kinie współczesnością przynajmniej od czasu efektownego Rain Mana Barry’ego Levinsona z Dustinem Hoffmanem. Film Bonito pokazuje bez upiększeń, jakim przekleństwem i zarazem darem jest osoba „odmienna” dla każdej rodziny: może potęgować w niej chaos, ale i pogłębiać wzajemne uczucia. W tle jest jeszcze rola systemu służby zdrowia, który, jak każdy system, bardziej koncentruje się na zachowaniu spójności, niż trosce o dobro jednostki. Włoski twórca zrobił film w najlepszej tradycji dramatów społecznych, z których kino z tamtego kraju zawsze słynęło.