Kolejny film zdobywającego coraz większe uznanie reżysera z Brazylii, mającego na koncie oprócz fabuł także dokumenty i krótkie metraże. W tym przypadku, zgodnie z tytułem, mamy do czynienia z buddy movie, czyli filmem kumplowskim, gatunkiem filmowym opowiadającym o wiecznej, przynajmniej z założenia, przyjaźni. Klasyka to m.in. Wniebowzięci (1973) Andrzeja Kondratiuka i Najlepszy kumpel (1981) Billy’ego Wildera. W filmie Galvao dominuje tonacja komediowa połączona z filmem przygodowym, dającym ostatecznie efekt road movie. Ale to nie wszystko: ta  mająca w sobie urok dziecięcej, fantazyjnej gry obiera sobie za protagonistów troje nastolatków z syndromem Downa. Jako pracownicy wypożyczalni wideo ośrodka, w który przebywali, marzenia biorą z kina – w tym konkretnym przypadku filmu Thelma i Louise (1991) Ridleya Scotta. Film jest zatem nie tylko opowieścią o żywiole, jakim bywają w naszej rzeczywistości osoby z zespołem downa, ale także hołdem złożonym kinu, sztuce, która może wyzwolić w nas pokłady wyobraźni i energii, jakich po sobie i innych nigdy byśmy się nie spodziewali. Czy to historia tak nieprawdopodobna, że możliwa tylko na ekranie, czy aż tak bardzo prawdziwa, jak nieobliczalni są jej bohaterowie – decyzję podejmie widz.