Na Ziemi Prezydent podbił ostatni skrawek wolnego świata. Został jeszcze do podbicia Księżyc. Żyje tam samotnie znudzony bezczynnością Księżycowy Człowiek, ale ucieka na Ziemię na ogonie komety. Od tego momentu dzieci nie mogą zasnąć, gdyż brakuje im na Księżycu tajemniczej postaci. Ludzie Prezydenta polują na uciekiniera. W to wszystko wplątany jest doktor Bundzen, szalony wynalazca, który wynalazł już wszystko i żyje w zapomnieniu oraz mała dziewczynka i jej ojciec. Czy Księżycowy Człowiek wyrwie się z więzienia Prezydenta, ocali swoją planetę i przywróci dzieciom spokój?

Rewelacyjna animacja dostarczy wielu wrażeń zarówno małym dzieciom jak i młodzieży. Podobna jest ona urokiem, klimatem i mądrością do „Małego Księcia” A. de Saint-Exupery’ego. Najmłodsi będą przeżywać historię baśniowego bohatera, który musi swoją wędrówką przywrócić ład na świecie. Sensacyjna struktura jego przygód (tułaczka, pościg, niewola, ucieczka) kryje w sobie proste przesłanie wyrażone słowami dzieci: „Potrzebujemy cię”. Przecież nawet doktor Bundzen, który wszystko wie, przyznaje, że jako dziecko widział Księżycowego Człowieka. Przewrotny tekst z filmu: „Wiem, skąd się biorą dzieci, ale skąd się biorą dorośli?” bardzo przypomina słowa z dedykacji do „Małego Księcia”: „Wszyscy dorośli najpierw byli dziećmi, acz niewielu z nich o tym pamięta”. Z nieco starszymi widzami warto zanalizować przygody naszego bohatera w kontekście porządków panujących na Ziemi. Postać Prezydenta i jego totalitaryzm pokazane są zrozumiale i czytelnie. Baśniowa konwencja nie przeszkadza w ukazaniu natury despotyzmu pod pozorem troski o dobro ludzi. „Nie musisz mieć celu przed oczami, musisz go mieć w sercu”, czyli „To, co najważniejsze, jest niewidoczne dla oczu” – jak uczy nas historia Księcia z innej planety. Księżycowy Człowiek zrozumiał, że jego nudne życie miało głęboki sens, bo odkrył swoje miejsce w sercach ludzi. Całość jego historii okraszona jest wspaniałą muzyką, od jazzu przez kołysankę i piosenkę Louisa Armstronga aż po muzykę klezmerską. Prócz tego widzowie bardziej „oczytani” w kulturze i historii wyłowią mnóstwo smaczków, np. odwołanie do E.T. („go home”), suczki Łajki, kręgów w zbożu (!) czy kuli u nogi więźnia. Francuska animacja skrzy się pomysłami, powtarzając jednocześnie stare prawdy o przyjaźni i dziecięcej wrażliwości, którą dorośli później tracą.